Մի օր չդիմացա ու պայթեցի...

Մարդիկ փող չունեն, բայց սրճարաններում հերթ-մաջալ չկա,

Ցանկացած սնման կետում ուտում են չհաշված տանն էլ իրար միս են ուտում:

Երկրից դուրս են բոլորը ու հարստացնում են Դրսի բյուջեն,

Հետ են գալիս Հայաստան. ‹‹բա փող չկա››:

Փող չկա, բայց տունը եվրո սարքելը պարտադիրա, ոնց բա մի հատ հարևաններս նախանձից չպայթեն..

4 հոգով ենք ապրում 2 սենյականոց տունա , բայց 2րդ սառնարանն են առնում, թե ինչ եք էդքան լցնելու,  որ փող չկա..

-Վաայ, ոնց  մեր հարսանիքը պետքա ցնցի բոլորին, ճիշտ ա փող չկա , բայց շքեղ ենք անելու` վարկեր,պարտքեր, դոշակի տակ պահած նեղ օրվա փողեր, ամերիկայում ապրող բարեկամների ուղղարկած փողեր…. Կարևորը մի լավ հաց ուտելն ա. էնքան են տարված ‹‹ինչ առնեն, ինչքան առնեն››- ով, որ մոռանում են բուն էությունը իրենց հավաքվելու: Հետո էլ  ոսկեղենը կծախենք, գիշեր-ցերեկ չենք քնի, պարտքերը կփակենք, էհհ~…խնդալու ա

Լավ, ասենք սիրում ենք քեֆեր, ոչինչ փող էլ կյանքի գնով կհավաքենք: Ինչ պարտադիրա  թաղումներին սենց կաշվից դուրս գալ, սեղան փռել… ինչի՞ համար, մանավանդ , որ մինչ դա լացում էիր , որ փող չկա, գործ չկա, ում ես ինչ ուզում ապացուցել. ախր, որ հասկանայք իրականում մարդու կորուստը ավելի ահավոր ա,  քան էդ օրը խաշլամի քիչ լինելը….

Վերջերս մի ընտանիք հանդիպեցի 6ից 5-ը աշխատում են բայց փող չունեն J:  Մեկը հարցնի` բա ու՞ր են էդ փողերը: Չնայած, նայես իրենց կապած լացուկոծին, թե հագուկապին , քշած ավտոներին կամ էլ ոսկե ժնջիլները, որ պարանոցից կախած, իրենք իրենց շղթայում են …

Անկեղծ ես էլ փող չունեմ, եթե ունենայի այստեղ չէի լինի: Թե չէ երազանքներս թղած ինչ եմ անում…. Բայց դե հեսա նոթ բուք կառնեմ մի հատ, հեռախոսս հնացել ա `մի հատ էլ հեռախոս ու մանր-մունր: Հերթական անգամ ծանոթիս հանդիպելիս  էլ չմոռանամ լացել, որ փող չունեմ ….. մի երևելի բան էլ ախր լինի էդ փողը…