Թռչում եմ հիմա…
Ու շարժման մեջ ամեն ինչ արագ է թվում,
60 վայրկյանը, որ միշտ զգացել եմ` դանդաղ է անցնում
Հիմա շատ հաճախ չեմ էլ նկատում:
Ցավը, որ միշտ կար ու խանգարում էր սթափ ու ճիշտ դատել
Հիմա էլ չկա, բայց ես ուրախ չեմ,
Քանի որ “շարժման”
մեջ խեղդել եմ դրան.
Դա կա, բայց չկա …. ժամանակ չկա
Ես շտապում եմ… ժամանակ չունեմ:
Բայց, երբ ես նորից գալիս եմ ետ տուն,
Նստում աթոռին, նայում սպիտակ ու դատարկ թղթին,
Ցավից այրվող, վրդովվող գրչին,
Որն ուզում է անդադար խոսել, այլ ոչ թե լռել,
60 վարկյանը երկար է այքան, երկա՜ր…
Որ ուզում եմ քնել,քնել ու արթնանալ,
Երբ նորից “կշարժվեմ”, կթռչեմ հեռուն,
Թռչում եմ հիմա…
Комментариев нет:
Отправить комментарий