четверг, 4 октября 2012 г.

Ցանկացած "նկատելի" ունի իր դատարկությունը

Երբեմն էն դատարկությունը, որ լցրել ես անգույն ժպիտներով, "անհիմն" հումորներով, տաղտկալի դեմքերով, սիրով, զզվանքով, էժանագին մտքերով, բրենդային բամբասանքներով, վիրավորանքով, գյուտարարությամբ, գիշերը մի ինչ-որ ժամի, ինչ-որ տեղում սկսում է զրնգալ:

Զրնգում է ու հասկանում ես, որ դատարկ ես: Մինչ այդ քեզ թվում էր` հիմա կպայթես "լիությունից" ու երբեք ժամանակ չես ունենա մտածել դատակության մասին:
Դատարկության մեջ աննշան մի բան նկատելի է, իսկ ցանկացած "նկատելի" ունի իր դատարկությունը, որը աննկատ է ու նկատում ես միայն ինքդ...

Քեզ նկատում են բոլորը ու դրանով էլ ավելի է մեծանում դատարկությունը...

Комментариев нет:

Отправить комментарий