воскресенье, 21 октября 2012 г.

Այսօր իմ թալիսմանը ռետինն է..


Էս վերջերս ռետինն է իմ թալիսմանը: Ջնջում եմ, ջնջում, հանգստանում` էլի ջնջում: Էնքան մեխանիկական էր, որ արդեն դատարկ էջն էլ էի ջնջում: Ու ջնջելուց մի տեսակ հանգստանում էի. շունչս պահած ընկած էի տառերի հետևից: Հետո սկսեցի թերթել, թերթել ու նորից թերթել ու տեսա այնքան մաքուր էջեր, որ ամաչեցի: Վերջին ժամանակներս ոչինչ չստեղծել ու չբացահայտել...
Ինչքան դատարկ եմ ու ինչքան էջեր եմ դատարկել: 

Պոտենցիալ ստեղծագործությունները ռետինին են ենթարկվել ու ես էլ...
Նոր ասացի սկսեմ գրել, բայց հասկացա, որ բան չունեմ գրելու ու սկսեցի գրել: Դատարկությունն էլ մինչև վերջ դատարկ չի: Հիշում եմ վերջին շրջանում ինչքան դատարկաբանությամբ եմ զբաղվել, որ հիմա չգիտեմ ինչպես դատարկվեմ: Երևի կվերադառնամ սկզբնակետ: Կսկսեմ նորից լրացնել ամեն դատարկ էջ յուրովի կամ դատարկել` բացահայտելով նոր մաքուր էջ... 

Комментариев нет:

Отправить комментарий