Եթե մտքերիս քեզ նման ճնշեմ,
Շնչեմ առանց օդ ու անշունչ ապրեմ,
Քարանամ այստեղ, այնտեղ, ամենուր…
Եթե որոշեմ էլ չմտածել,
Կամ էլ մտածել ոչինչի մասին,
Աչքերը բացել նայել արևին ու զգալ ոչինչ…
Եթե դադարեմ անգամ շարժման մեջ,
Ու հրաժարվեմ գույներից բոլոր,
Ճանապարհներից ուղիղ ու ոլոր,
Ես կդառնամ դու, իսկ դու էլ` ես,
Կմնա ոչինչ, անորոշ Ես-ից…
Ու երբ հանդիպենք նորից ուշացած
Կասենք մենք `Ոչի՛նչ….
Комментариев нет:
Отправить комментарий