“Քամոտ” սեր

Ու գերվեցի ես քամիներով,

Որ հով էին անում վառվող արևին,

Ու ատեցի ես այն հանգստությունը,

Որ հեռացրին ինձ իմ քամիներից:

Ու երբ էլ չկար իմ արևը տաք,

Չկար և այն հանգստությունը,

Անվերջ քամին էր պտտվում կողքիս,

 Ու ես սիրում էի, ցնծում էր հոգիս:

Չկա արևը, հանգստությունը,

Չկա և քամին այնքան սիրելի,

Ամպոտ մտքերս դարձան ատելի

Ու ես հեռացա, հեռացա ինձնից…