Ինչքան հեշտ էր ժպտալ… Սիրում եմ երբ սիրում են: Վերջին
2 տարիների ընթացքում այսքան “անմշակ” , անկեղծ ու "սիրված" նվեր չէի ստացել: Հասկացա, թե ինչքան
ջանք ու ժամանակ է ներդրվել “չստացված” նվերի համար: Բայց այն սիրեցի … ու ցանկացած
նվեր չի , որ սիրում եմ…
Եղել է, երբ ստացել եմ թանկարժեք խանութից գնված մի զարդ ու մինչև հիմա առանց բացել դրվածա դարակում.
չեմ սիրում այն ու երևի չկարողանամ էլ սիրով նվիրել ինչ-որ մեկին: Եթե չլիներ այսօրվա
նվերը, երևի կնվիրեի ինչ-որ մեկին ու չէի էլ գիտակցի, որ չսիրելով եմ նվիրում.բայց
եղավ այսօրը…
Շնորհակալ եմ, “քուրիկ”…
Որ մարդիկ խոսում էին անակնկալների մասին, ես մտքում չէի
համձայնվում, որովհետև մտածում էի` եթե կա նշանավոր իրադարձություն, թեկուզ հնարովի
, ապա սպասում ես նվերների, մինիմում հրաշքների, ու ճիշտն ասած մի քիչ էլ խորթ էր “անակնկալ” բառը, բայց...ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ…
Դու հաստատ գիտեմ չես կարդա ու երևի ես էդքան լավ էլ չներկայացրի
իմ հուզմունք ու ուրախությունը, որ դու հասկանաս այն, ինչ անակնկալ էր իմ սրտի, մտքի,
շնչառության ու առհասարակ օրգանիզմի հոմեոստազի համար ու լավ ա, որ չես
նկատել, որովհետև ես այսուհետ սպասելու եմ անակնկալների, սպասելու եմ այսքան երկար ժպիտին...
Комментариев нет:
Отправить комментарий