Ուշանում եմ

***

“Ուշ - ուշ են գալիս, բայց ոչ ուշացած”,- լինում են այսպիսի առավոտներ, որ կարդում եմ ինչ-որ   մի բան նոր տանից դուրս գալիս:  

Տարիներ առաջ այն սենյակում, որտեղ հիմա ես եմ քնում, քնում էր հայրս: Այն էլ ոչ միշտ. երբ տանն էր լինում: Այն իմ սենյակն էր իմ երևակայության մեջ, որը միշտ երազել եմ ունենալ: Այնտեղ շարել էի իմ գովասանագրերը, նվերները, խաղալիքները, պատերը ներկել էի  ծիրանագույն ու պատուհանն էլ փոխել էի, որ անցքերից քամին գիշերը չսողոսկեր ներս:

Հիմա  արդեն  երևակայական այդ պատկերը սևացել  է: Առավոտյան դեռ աչքերը չբացած Արիանան լսում է` “ Ուշացել ես, Արիշ, արագացրու”: Հարց ` ինչի՞ց: Մեկ-մեկ ատում եմ այդ առավոտները, որոնք միշտ ինձ հիշեցնում են , որ ուշացել եմ:

-Բարև՜ , երեխեք, ո՞նց եք, դասախոսը եկե՞լ է :

-Հա՛:

-Գնացի՞նք:

-Չէ՛:

-Ինչու՞:

-Ուշացել ենք:

Հարց.

-Ինչի՞ց:

Պատասխան չկա: Ու արդեն դիրքորոշված, որ ուշանալու ես, հաջորդ առավոտ ավելի ես քնում:

Ժամը մոտավոր 12.05 է:

-Ողջու՜յն, ո՞նց եք: Ի՞նչ դաս ունենք էսօր: Գնա՞նք:

-Չէ՛:

-Ինչու՞, ուշացե՞լ ենք:

-Հա՛:

Ծիծաղեցինք, անցանք:

-Դասերից հետո գնա՞նք մի բան ուտելու:

-Լավ միտք է:

-Գնանք, բայց ու՞ր:

-Դե , կարող ենք  մոտակայքի պիցցայանոցը, նոր  է բացվել:

-Ուրեմն որոշվա՛ծ է:

Ժամը 4 անց էր ու արդեն պիցցայանոցի մուտքի մոտ ենք : Երևում է, որ բոլորը քաղցած են `ասեղ գցելու տեղ չկար:

-Բայց, ոնց որ ուզում են այն տղաները դուրս գան , սպասե՛ք:

Մինչև քայլերը ուղղում էինք դեպի սեղանը, երկու աղջիկ ,դիմացի մուտքից, մտնելով հասցրին  լինել ճի՛շտ ժամանակին, ճի՛շտ տեղում: Դե արի ու իրենց բացատրի, որ մինչև իրենց մտնելը դու արդեն մտովի տեղավորվել էիր այդտեղ: Ու այդ պահին ամեն ինչ իբր տեղին էր,  ընկերներիցս  Ֆրիդան ասաց.

-Ուշացանք ,մի քիչ շուտ գայինք կհասցնեինք:

Ինձ այդ րոպեին միայն դա էր պետք հաջորդ օրը էլ դասի չգնալու համար:

Հաջորդ օրը արթնացա ժամը15.25-ի սահմաններում: Անգամ չհիշեցի, որ դասի պետք է գնայի: Դեռ անկողնուցս  քնոտ մտքերը չէին հեռացել` ես միացրի ռադիոընդունիչն ու լսեցի.

-Ձեզ հետ էին Անին և Ավետը, մինչ վաղը:

Ու ես հասկացա, որ ուշացել եմ նորից:

Այդ րոպեին ներս է մտնում  մայրս, ինչ- որ բաներ քթի տակ մրթմրթում  ու  դուրս գալիս:

Ուզում էի ասել, որ  ուշացել է, բայց մի կերպ զսպեցի ինձ ու քնեցի:

Այսօր արդեն կիրակի է: Սենց թե նենց  քնելու եմ ու ոչ մի բանից չեմ ուշանալու:

Երկուշաբթի արդեն արդեն ուշացած արթնացա…