суббота, 16 февраля 2013 г.

"Անբուժելի մարդ"` տիկին Հասմիկը


Մեր կյանքում կան մարդիկ, որոնք պատահական հայտնվում են ու զբաղեցնում այն տեղը, որը հնության դարակ էր հիշեցնում, որտեղ հին ու արդեն մոռացված փոշին էր նստել: Այդպես եղավ և ինձ հետ: Շատ պատահական որոշեցի գնալ իմ կյանքում ոչ պատահական մարդու տուն, չնայած վաղուց էի պլանավորել: Այ էստեղ են ասում` ուշ լինի, նուշ լինի: Նուշ էլ եղավ. չմոռացվող մի օր, որոնք իմ կյանքում այդքան էլ շատ չեն: 
Նախ շատ դժվար գտա շենքը, ավելի ճիշտ ինձ գտան: Բարձրացանք վերև:  Դուռը բացեցինք ու իմ առջև նա էր`տիկին Հասմիկը: Սկզբում անունը չէի հիշում ու բարևելուց մի տեսակ դիսկոմֆորտ զգացի, դա ավելի ուժեղացրեց լարվածությունս: Նա չափից պարզ էր , իսկ ցանկացած չափից դուրսը իմ կյանքում քիչ է պատահում,ցավոք, որովհետև այլևս դժվար է ապրել հասարակական չափումներով ու հաշվարկներով: Վաղուց չէի  զգացել մարդկային մտքի այդչափ ընդարձակությունը, որն էլ հետո թուլացրեց լարվածությունս: Մի բաժակ թեյ, հետաքրքիր գույններ, շոկոլադ, խնձոր ու շաքարավազ ըստ ճաշակի, բազմոց, որը թույլ չէր տալիս խիստ ու լարված վիճակով նստել…մի տեսակ լարվում էի, հետո հասկացա ու սկսեցի հարմար տեղավորվել: Զգում էի տարբերություն. Փոշին սկսեց շարժվել: Ես զգում էի մի բան , որ զգացել եմ տարիներ առաջ, մոտ հինգ տարի, երևի այդ զգացողության բացակայությունն էր ամեն անգամ հիշեցնում այդ փաշու գոյությունը: Հիշում էի խոսքեր, որոնց կենդանի շունչը վաղուց  արդեն մեռել էր, մնացել էր մոխրագույն հիշողություններ: Ու հիմա մոխրագույնը արդեն ակտիվանում է ու փնտրում նոր գույններ:
 Կյանքի երբեմն անտրամաբանական  իրադարձությունները անդարձելի ցավեր են պատճառում, որոնք խանգարում են լիարժեք զգալուն, բայց Նա , Նա անբուժելի մարդ է, Նա ապրում է կայքի յուրաքանչյուր ակնթարթ մարդավայել , Նա հիվանդ է մարդությամբ ու դա վարակիչ է
Իմ չոր ու խիստ տրամաբանական մտքերը Նրա առաջ կորցրել էին իրենց հիմնավորումնները: Նա այնքան ուժեղ է, որ մինչև հիմա ես հիվանդ եմ: Ես հասկացել եմ մարդկանց, նրան չհասկանալու պատճառը: Մարդիկ տարբեր են, տարբեր են և իմունային համակարգերը: Մեկի մոտ լավ է զարգացած, մյուսների մոտ համեմատաբար թույլ է: Ինձ մոտ թույլ էր ու ես հիվանդացա…
Տիկին Հասմիկը հիմա ապրում է իր մտքերով ու երևի չի էլ կարդա սա ու չի  իմանա, որ ես հիվանդ եմ, չնայած.. ես սպասում եմ մեր հաջորդ թռիչքին...
Ես շաքարավազ չլցրի թեյիս մեջ, բայց դրանից քաղցրությունը չպակասեց: 

Պատահական կյանքից չեն հեռանում մարդիկ: Հեռանում են այն ժամանակ երբ պետք է: Պատահական և չեն հայտնվում նրանք: Հայտնվում են այն ժամանակ, երբ կա նրանց կարիքը:

Նվիրվում է իմ "չափից դուրս տիկին Հասմիկին"

среда, 6 февраля 2013 г.

Ընտրե՛ք Ձեր ԳԻՐՔԸ




Երեկվանից ֆեյսբուքյան քաղաքականական  ու"նժդեհական" բուռն քննարկումները մի տեսակ էլ ինձ չէին գրավում: Գիրք նվիրելու օրվան (փետրվարի 19) ընդառաջ՝ Զանգակ հրատարակչությունը կազմակերպել է մրցույթ: Չնայած, ինձ թվում է, հրատարակչությունը արդեն փոշմանել է, որովհետև արձագանքները ոնց ես հասկանում եմ բավականին մեծ է ու այդքան գրքեր... Լայքեր լայքերի հետևից: Բացում եմ ֆեյսբուքյան իմ պրոֆիլը և կարդում հերթական հասցեագրված հղումը`" խնդրում եմ լայքեք, որ ունենամ էս գիրքը": Ինչ հաճելի է~~~
Տարօրինակ ժպիտով  կարդում եմ հաջորդը` լայքում, մյուսը`լայքում մինչև հասա` ....-ի քարոզարշավը եսիմ որտեղ ու տրամադրությունս ընկավ:
 Ի դեպ  գրքերն էլ  հետաքրքիր են ու ես էլ եմ ուզում ,բայց, որ տեսնում եմ արդեն 700 և ավել "զարմացածներ" պայքարում են, մի տեսակ շանսեր չեմ տեսնում : Բայց երևույթը ինքնին տեղին է ու երևի ես էլ անմասն չմնամ, դուք էլ միացեք... Մի տեսակ գրքի համար պայքարը նոր զգացողություններ է արթնացնում... Այս նախընտրական շրջանում պայքարենք գոնե հասանելի արժեքների համար: Զանգակ հրատարակչությանն էլ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ` հուսամ բոլորն էլ կունենան ինրենց նախընտրած գրքերը!!! 
Վերջում էլ բոլոր նրանց համար ովքեր դեռ չգիտեին`
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.509695349080631.124995.157255320991304&type=1


Հարգանքներով` Նուր Յան